четверг, 4 апреля 2013 г.

Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим


Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим?
Яралгандан буён қонимда борми?!
Ўзидан туганмас ме
ҳр сўргандим,
Менга учратдими сиздайин ёрни?
Битта сўзингиздан илиқлик туйдим,
Ошуфта дилимда ёнгандай ча
қин.
Аслида мен сизни кўрмасдан суйдим,
Ҳис қилдим: руҳимиз қанчалар яқин…
Ҳаққа ошиқлигим – илоҳий наво,
Номин такр
орласам, юрак тўхтайди.
Сизга атаганим иш
қ эмас, аммо
Уни севишимга жуда ўхшайди…
Ботинда туфондай, зоҳирда жиму,
Сўнгсиз саволларга тоши
қ бўлганман.
Тушуниб-тушунмай яшайвердиму
Таниган кунимдан оши
қ бўлганман.
Ҳаққа ошиқликни кимдан ўргандим?
Уйимни
ҳайратга белади Эгам.
Эсладим, мен сизни тушда кўргандим,
Кафтимдаги гав
ҳар сиз бўлган экан…
Балки Ўзи менга етказди сизни,
Йўлга тушаяпмиз йилларни босиб.
Бир жойдан
қорганми тупроғимизни,
Ҳамроҳлик бахтини кўрдингиз насиб.
Меҳру муҳаббатим ортар тобора,
Ило
ҳим, манзилга бирга етайлик.
Қалбларни Ўзига тортар тобора,
Ру
ҳимизни кўкка бирга элтайлик.

Комментариев нет:

Отправить комментарий